مگر وطن ما هم ایران نیست؟
بله وطن ما ایران است و ما به ایرانی بودنمان افتخار میکنیم.
همه مردم حق دارند در تصمیم گیری برای آینده کشورشان انتخاب کنند تا کشوری بهتر داشته باشند. اما قانونی هست که زیر هجده ساله ها حق رأی ندارند. ولی مگر ما زیر هجده ساله ها حق نداریم دستی در آینده کشورمان داشته باشیم و انتخاب کنیم آینده مان به دست چه کسانی رقم خواهد خورد؟
اگر ما حق رأی نداریم پس یعنی حق انتخاب آینده کشورمان هم نداریم!
ولی مگر ما همان ها نیستیم که قرار است آینده کشور به ما بسته باشد و کار های بزرگی میخواهیم انجام دهیم؟ پس چرا نمیتوانیم از همین حالا برای کشورمان مسُولین خوبی انتخاب کنیم و صدای خودمان را داشته باشیم؟
مگر ما همان هایی نیستیم که پنج سال دیگر رأی اولی هستیم و قرار است پشت صندوق های رأی بایستیم و کاغذی را که انتخابمان برای آینده کشورمان است را در صندوق بیندازیم؟
نظر من این است که کسی که میتواند حرف بزند و برای آینده اش فکر کند، میتواند حق رأی داشته باشد چون وگرنه انگار لال است و نمیتواند حرف خودش را بزند. خلاصه که بیچاره ما زیر هجده ساله ها که نمیتوانیم انتخاب خودمان را برای آینده کشور داشته باشیم و همه الکی میگویند که امیدشان به ماست، چون اگر امید کسی به ما بود میگذاشتند رأی بدهیم و دستی در آینده کشور داشته باشیم.