همه ی ما دوست داریم برای مدتی طولانی یا حتی دائمی، در لحظه ای بسیار خاص میان زندگی مان، ماندگار شویم. همان لحظه ای که دست به دوربین و قلم برای ثبت آن اتفاق میشویم و با خودمان می گوییم: کاش همیشه همینطوری بود، یا کاش همین جا می ماندیم.
وقتی با دوستانتان سفر میروید، وقتی از یک اتفاق خوب غافلگیر میشوید و قلب تان مثل پروانه ای در یک باغ پر از گل شاد میشد و تند، تند می تپد و لبخندی زیبایی بر لبتان میشنید و نفس تان از خوشحالی در سینه تان حبس میشود، آن لحظه ای که خبر خوبی به گوش تان میرسد، آن موقع که کنار کسی که خیلی دوستش دارید هستید و دلتان میخواهد مدت زیادی پیش آن بمانید؛ در همه ی این لحظات، ما دلمان میخواهد کاری کنیم تا برایمان ماندگار و دائمی شوند. دوست داریم برای مدت زیادی در آن حس و حال خوب بمانیم.
خدای ما دائم است، برای ماهایی که دل کندن برایمان سخت است و زود دلتنگ میشویم، ماهایی که می خواهیم تا تهش باشیم؛ خدای دائم ما دست به هر کاری بزند دائمی میشود...
پ.ن: پلی جون میشه بگی کجاهاش نیاز به اصلاح کردن داره؟ اصلا متن خوبی شده؟؟؟ یا خیلی چرته؟؟؟؟