پيام

قاصدکي در باد
103/1/3

+ [وبلاگ] وقتي بچه تر بودم

واااي حلي! با خواندن خاطره هايي که از سال هاي گذشته‌ات نوشته بودي به آن روز ها برگشتم و زير لب مي‌خنديدم و لذت مي بردم. خواندن خاطراتت شيرينيه خاصي داشت؛ و خواندن آرزو‌هايت از شيطنت هاي نکرده‌ات که مشتاقم روزي انجامشان بدهي و در هر صورت پشتت هستم و ازت دفاع مي کنم شيريني و قشنگي اي دو چندان داشت. اين متنت به معناي واقعي باشکوه و لذت بخش بود.

عاشقش شدم و به اميد روزي که در زير باران وصفش کرده بودي منتظر مي‌مانم و مشتاقانه لحظه شماري مي کنم تا روزي مانند آنچه وصف کردي اتفاق بيوفتد. عاشق متن هايت هستم؛ مثل هميشه!

رضوان عزيزم، مممممنونم خوشگلم. من هم منتظر ميمانم، يک روز با هم ميرويم و زير باران هرچقدر که دلمان مي خواهد ميچرخيم و فارغ از همه چيز و بي دغدغه روي زمين مي افتيم. ممنوووونم که هميشه پشتم هستي :)

ولي من باورم نميشه که به اين سرعت داريم بزرگ و بزرگ تر ميشيم، نميشه زمان همينجا بايسته و ما از اين بزرگ تر نشيم؟ من دلم نميخواد بزرگ تر بشم، اگر من هم بزرگي هام مثل اين آدم بزرگ ها خشک و بي احساس شد چي؟ من ميخوام همينطوري توي عالم خودم باشم و شيطنت کنم و بي پروا فکر کنم، ميخوام بلند بلند با خودم حرف بزنم و بخندم.

رضي، تو رياضي يواشکي رو هنوز يادته؟

حلي منم خييييلي دلم ميخواد، خيلي زياد! اينکه زمان بايسته خيلي خوب ميشه، دقيقا به همين دلايلي که گفتي. اما من از اين مطمئن مطمئنم که تو يکي بزرگ شدي بي احساس نميشي شک نکن تو هميشه يکي از با احساس ترين و برون گرا ترين کسي بودي که مي‌شناختيم دي:)

واااااااي من عاااشقش اون گروه بودم. عاشقِ عاشقش

خيلي يادش به خير ناراحتم که آنقدر زود ميگذريم و همه چيز دارد جايگزين قبلي مي شود اما نبايد بگذاريم! نبايد بگذاريم هيچ چيز خاک بخورد

اميدوارم

آره، همه چي داره جايگزين ميشه و يکهو ميبينم چقدر دنيامون تغيير کرده، نبايد بزاريم

بنظرت من وقتي بزرگ شدم هم ميتونم بي دليل بزنم زير خنده و بلند بلند بخندم؟ ميتونم بي خيال از همه ي آدماي خشک و سرد باشم؟

براي اولين شايد نه و شايد آره! اما بيا قواي به هم بدهيم. تلاشت را بکن که اين اتفاق بيفتد اما دومي رو حتما ميتوني

ماه و ماهي

sobhan