رضوان عزيزم، مممممنونم خوشگلم.ممنوووونم که هميشه پشتم هستي. ولي من باورم نميشه که به اين سرعت داريم بزرگ و بزرگ تر ميشيم، نميشه زمان همينجا بايسته و ما از اين بزرگ تر نشيم؟ من دلم نميخواد بزرگ تر بشم، اگر من هم بزرگي هام مثل اين آدم بزرگ ها خشک و بي احساس شد چي؟ من ميخوام همينطوري توي عالم خودم باشم و شيطنت کنم و بي پروا فکر کنم، ميخوام بلند بلند با خودم حرف بزنم و بخندم.